Wczesne wspomaganie rozwoju
Wczesnym wspomaganiem rozwoju obejmowane są dzieci niepełnosprawne oraz ich rodziny od chwili stwierdzenia u dziecka niepełnosprawności do rozpoczęcia nauki w szkole.Podstawą do objęcia dziecka jest opinia o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju wydana przez zespół orzekających działający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju mogą być organizowane w publicznych i niepublicznych: przedszkolach i szkołach podstawowych, w tym specjalnych, innych formach wychowania przedszkolnego, specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych, specjalnych ośrodkach wychowawczych, ośrodkach rewalidacyjno-wychowawczych oraz poradniach psychologiczno-pedagogicznych, w tym poradniach specjalistycznych, w których powołano zespół wczesnego wspomagania rozwoju dziecka.
Zajęcia w ramach wczesnego wspomagania organizuje się w wymiarze od 4 do 8 godzin w miesiącu. W przypadkach uzasadnionych potrzebami dziecka i jego rodziny miesięczny wymiar godzin zajęć w ramach wczesnego wspomagania może być wyższy niż 8 godzin. Zwiększenie liczby godzin wymaga zgody organu prowadzącego jednostkę systemu oświaty, w której dziecko realizuje zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju.
W ramach Wczesnego Wspomagania Rozwoju Poradnia prowadzi terapię logopedyczną oraz
pedagogiczną.
Poradnia na wniosek rodzica wydaje opinie o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju.
Zespół Wczesnego Wspomagania rozwoju:
- Dariusz Majewski – psycholog, przewodniczący zespołu
- Ludwika Selke – pedagog
- Alina Harbat – pedagog
- Magdalena Borzyszkowska – logopeda
- Joanna Wszeborowska - pedagog
- Liliana Heyducka - pedagog
- Aleksandra Jarmulewska – logopeda
- Ewelina Kowalczyk – logopeda
Wspieranie w tworzeniu interakcji społecznych. Wspieranie w rozwijaniu komunikacji. Wspieranie w pokonywaniu sztywności myślenia. Jak można pomóc dziecku z autyzmem.
Opracowała: Salomea Kwiatkowska
PRZYGOTOWYWANIE DZIECKA W WIEKU PRZEDSZKOLNYM DO NAUKU CZYTANIA W WARUNKACH DOMOWYCH
Dziecko 6-7-letnie mające rozpocząć edukację w klasie I - powinno być dobrze do tego przygotowane i mieć właściwy poziom motywacji do pracy intelektualnej oraz dojrzałości emocjonalnej – tak, aby ponoszone porażki edukacyjne istotnie nie zniechęcały go do dalszej nauki.
Alina Harbat, pedagog
Spotkanie z maluchami w Poradni to najczęściej fajna przygoda. Na dzieci czekają atrakcyjne zabawki, puszczenie baniek, trampolina czy gry edukacyjne na tablecie.
Przed przyjściem warto porozmawiać z dzieckiem, że czeka go dobra zabawa. Dziecko może wziąć z domu ulubioną zabawkę, coś do picia.
Watro zadbać o jego dobre samopoczucie, pozytywne nastawienie i motywację.
Na początku spotkania dziecko ma czas na zapoznanie się z nowym otoczeniem, dowolną zabawę. W tym czasie najczęściej specjalista prowadzi rozmowę z opiekunem, włącza się do zabawy z dzieckiem.
Podczas badania dziecko najczęściej zostaje sam na sam ze specjalistą, jednakże jeżeli zajdzie taka potrzeba, opiekun może być obecny podczas badania. W drugim wypadku pamiętać należy, iż podczas samego badania opiekun nie powinien nawiązywać kontaktu
z dzieckiem, podpowiadać czy dawać informacji zwrotnych.
Większości testów dla dzieci również przeprowadza się w formie zabaw, tak aby dziecko chętniej sprostało wymaganiom. Po przeprowadzeniu testów następuje krótka przerwa na odpoczynek i obliczenie wyników. Na koniec spotkania następuje omówienie wyników oraz propozycje form wsparcia dziecka.
Ile trwa badanie?
Czas spotkania jest uzależniony od wieku dziecka oraz dobranych testów przez specjalistów. Najczęściej na spotkanie należy zarezerwować około 2h.
Opracował: Dariusz Majewski
Często podczas moich spotkań rodzicami dzieci 5-6 –letnich pada pytanie: czym jest dojrzałość szkolna. W związku z tym pragnę w tym artykule przybliżyć tematykę.
Dojrzałość szkolna jest niczym innym jak osiągnięciem przez dziecko gotowości do podjęcia nauki szkolnej. Istnieje wiele definicji gotowości szkolnej, ale najkrócej można określić ją jako osiągnięcie przez dziecko takiego poziomu rozwoju intelektualnego, społeczno-emocjonalnego i fizycznego, który pozwoli mu sprostać wymaganiom stawianym przez szkołę.
Joanna Wszeborowska, pedagog, specjalista ds. terapii pedagogicznej.